मसिना कुरा – भाग १३

बिहान धमिलो छ । आकाशमा तुवालो मस्त छ । सहर कुनै चित्रकारले भर्खरै सुरुगरेको पेन्टिङझै सेतामम्य छ । चराहरु सायद आफ्नै गुडमा कुत्रुक्क भएर बसेका छन् । फूलहरु सेता थितका थोपाहरुले रुझेका छन् । कहिलेकाही चिसो घाँम पानीको असर त तिनिहरुलाई पनि पर्दो । तर कसरी कोही यती शान्त भैदिन सक्छ । मलाई रुख र फूलहरुको शान्तताले असाद्वै लोभ्याउँछ । सायद उनीहरुलाई लाग्छ यहि नै नियती हो । सायद जीउँनुको नियती ।

यो चिसो बिहानीलाई न्याना शब्दहरुले स्वागत गर्नुपर्ने भएको छ । शब्दहरु पनि चिसो भैदिए चिसोमा अझ बढी चिसो थप्नुमात्र हुन्छ । न्यानो उर्जासहीत बिहानीलाई स्वागत गरेकी छु । आज बिहान मात्र “इकागी– द जाप्नीज सेक्रेट टु लङ एन्ड ह्याप्पी लाइफ” पढी भ्याएकी छु । किताबको केही उर्जा ममा पनि थपिदिको छ । जापानीहरुको लामो र स्वस्थ जीवनका केही ट्रिप्प र केही टिप्स लेखकले पुस्तकमा लेखेका छन् । मनले भन्दैछ केही टिप्सहरु म पनि लिनेछु । समग्रमा पुस्तकमा जीवनलाई कसरी अर्थपूर्ण तरिकाले बाच्ने भनेर सिकाएको छ ।

थाहा छैन अर्थपूर्ण बनाउँछु भनेर सोचेर पनि हाम्रो जीवन कसरी अर्थपूर्ण बन्छ । समाजलाई लाग्छ उनीहरुले भनेझै जीउँनु मात्र अर्थपूर्ण जीउँनु हो । समाजको संरचनाभित्र जब तपाई पर्नुहुन्न यस्तो लाग्छ सबैभन्दा लहडे जीवन मै बाँच्दैछु । समाजले लहडे भनेपछि कहिलेकाही लाग्छ आफूले आफैलाई पनि लहडे भनेर सेल्फकेल्म गरिदिउँ । 

मंशिरको महिना छ सामाजीक संञ्जाल कपडा र रंगरोकनले रंगिएको छ । स–साना नानीहरु मेरो लागी जीवन कोही आउँदैनकी अथवा यस्तो आओस् भन्ने प्रकारको पोष्ट गर्दैछन् । कहिलेकाही त्यस्ता पोष्टहरु देख्दा हामी कहाँ छौ भन्ने पनि लाग्छ । आज पनि समाजको लागि बिहे सबैभन्दा ठूलो उपलब्धि हो । छोरीहरुको दिमाग यसरी भरीएको छ कि बिहे भएपछि उनीहरुको जीवन सबैभन्दा सजिलो बन्छ । छोराहरुको लागि कमाउँनुको बिकल्प छैन । कहिलेकाही यो हेर्दा खेरी समाज अहिले पनि त्यही पुरानो हन्टिङ ग्यादरीङको संरचनामा अडिराखेको झै लाग्छ । हामी वैचारीक रुपमा अझ त्यही संरचनामा  छौ झै लाग्छ ।

यीनै संरचनाका मिथहरुमा हामी कति धेरै पिल्सीएका छौ । कतिका लागि त्यो संरचनामा अडिनु असाद्वै सजिलो चिज हो भने कतिका लागि त्यो असाद्वै गह्रौ चिज पनि हो । बिहे बारेको छलफलमा  हामी कहिल्यै अंगाङ्गता भएका, लैङ्गिक तथा यौनिक अल्पसङ्ख्यक बारे सोच्दैनौ । कम कमाउँने पुरुष र समाजको मानकमा सुन्दर नठानिने महिला बारे पनि सोच्दैनौ । उनीहरुको लागि बिहे सजिलो चिज होइन । तर समाज भन्दिन्छ बैबाहीक जीवनमा पस्नु जीवनको सबैभन्दा ठूलो उपल्ब्धि हो । मलाई कहिलेकाही लाग्छ मुलधारभित्र रहेको त्यो ठूलो हिस्साले मूलधार बाहिर रहने त्यो सानो हिस्सालाई सधै नगन्य देखाउँनेछ ।