Mero Sansar- Nirjala Adhikari

  म त्यस्तो रहिन जस्तो तिम्ले छोडेकी थियौ त्यही ठाँउमा अहिले पिच सडक बनेको छ सबै हरियो कालो भएको छ लगातार लड्ने डरले मेरा जराहरु निस्केका छ्न् तर अझै केही त्यस्ता चऊरहरु छन् जहाँ हामी भेट्ने गर्थेयौ जबजबा राफीला दिनहरुमा त्यही बाटो जानेआउंने गर्छु बाडुल्की लाग्ने गर्छ तिमी प्राग गहिछौ कहिल्यै गयौ भने काफ्काको चिहानमा जरुर पुग्नु र सुन्नु त्यो सान्नाटा जब थाकेर लखतरान भएको बेला गहिरो निद्राअ पश्चात ओछ्यानको कुराकाप्चामा रहन्छ त्यहाँ सपना छैन् चिसो मौन त्सान्नाटा मात्र छ त्यहाँ केही छोडेर आउँनु सुनेको छु छोडेका चिजहरुको जरा फेरी पलाउँछ । ।

जबजब कुनै कथा लेखी सिध्याउँछु यस्तो लाग्छ मैले कसैलाई धोका दिएँ मतलब यस्तो एउटा रहस्य जसलाई मैले बर्षौबर्ष आफैंसँग राखेको थिएँ जस्तोकी एउटा असल साथी मैले आज त्यो रहस्यलाई खोलीदिएँ मैले त्यो सम्बन्धको फाइदा उठाएँ तर यो त्यति ठूलो धोका होइन ठूलो त खासमा त्यो कथासँगै हुन्छ जसलाई मैले आज पूरा गरें हामी एउटा अलग्गै दुनियाँमा सँगै बाच्यौं बर्षौबर्ष अचानक मैले त्यो कथाको अन्त्य खोजें र टुङ्याइदिएँ यो हिंसा हो जसको ग्लानी बर्षौसम्म रहन्छ र पछि एउटा दुख बाकी रहन्छ त्यो केहो भने अन्त्यमा सबै सामान्य बन्छ होइन र? यो मानव कौलको हिन्दीमा लिखित कविता "कहानी" हो । हुन त उनी अभिनेता हुन् तर मलाई गजब्बका कवि लाग्छ । यो मलाई एक्दमै मनपर्ने कविता हो जसलाई नेपालीमा अनुबाद गर्ने प्रयास गरेको छु ।