प्रिय तीस, सायद म अंकहरुलाई कहिल्यै बुझ्न सक्दिन । नबुझ्दा नबुझ्दै थाहा छैन कसरी एक दिन आमाले अचानक भन्दिनु भयो तँ तीसकी भैस । तीस मेरा लागि अनौठो नम्बर थियो जस्तोकी स्रोह । स्रोह मेरा लागि गीतमा, सिनेमामा अथवा पुस्तकमा ब्याख्या गरीएझै उज्यालो थिएन । आज पनि म मेरो स्रोहलाई सम्झन चाहन्न । जसरी स्रोहले मलाई तर्साएको थियो त्यसैगरी मेरो उमेरमा थपिएको तीनले मलाई हेरक दिन तर्साउँछ । कहिलेकाही लाग्छ म भित्रको तीनलाई छोडिदिउँ फेरी दुईमा फर्किदिउँ । वा तीनलाई छोडेर चारमा फड्किदिउँ । वा दुईलाई आफूभित्र रहेको बच्पना ठानि लुकाइदिउँ र त्यसैमा रमाइदिउँ । गएका सायद दशवटा जन्मदिन मेरा लागि अनौठा थिएँ । सामाजिक सञ्जालमा पाइने सुभकामनाहरुले म पुलकित हुन्थेँ । सायद त्यो दुईको बच्पना थियो । तर जब तीनले मलाई पच्छ्याउँन थाल्यो म मेरा सामाजिक भित्ताहरु थपिएको नम्बरलाई अपनाउँन तयार थिइन । बिहानै भाइलाई भने आज मेरो जन्मदिन भनेर फेसबुकमा नलेखेस् । सायद त्यो तीनले ल्याएको चैते हुरी थियो । सायद समयले देखाएको जीवनको उराठता । तीन जोर नम्बर होइन यो समयले ल्याएको बिजोडिपन पनि हो । तीसले छुनेबित्तिकै तपाई बिसलाई स
तर उनीहरुलाई थाहा हुनेछैन, म फर्कनकै लागि गएकी हुँ । उनीहरुका लागि जसलाई मैले पछाडि छोडेँ ।