प्रिय म

    कहिलेकाही लाग्दैन आफैँले आफैँलाई प्रिय भनिदिउँ । तर यो कुनै स्याबासी होइन । कुनै राम्रो काम गरेबात पाएका सुनौला शब्दहरु पनि होइन । तर कहिलेकाही जब अनौठो परिस्थतिमा अड्किएको महसुस हुन्छ  आफैँले आफैँलाई प्रिय भनिदिउँ जस्तो लाग्छ । यी तिनै शब्दहरु हुन् जसलाई भन्न आवस्यक थियो ।

    जीवनको अनौठो मझदारमा अड्किएको छु । गाडिमा लगाएको ब्रेकझै अगाडी बढ्न खोज्दा पछि धकेलिएझै महसुस हुन्छ । हारेको महशुस हुनु अनौठो अनुभूती रहेछ आजकाल महसुस हुन्छ । आफूले आफैँलाई शक्तिहिन ठान्नु कुरुप अवस्था हो । तर एक मनले भन्छ म यस्तो अनुभूत गर्न चाहन्न । अथवा चाहेको पनि होइन । तर परिस्थतिसँग भागिरहन पनि त सक्दिन । एक मन भन्छ अध्यारा दिनहरु सधैँ रहँदैनन् हरेक अध्यारा दिनपछि उज्याला दिनहरु पनि आउँछन् । तर पनि लाग्छ के सधैँ यस्तै त रहँदैन ।

    यी प्रश्नहरु पनि आफ्नै थिएँ । उत्तरको प्रतिक्षा पनि आफ्नै थियो । तथापी आफैले आफैँलाई मनाउँन सकिरहेको छैन । यस्तो लाग्छ सबैसँग लुकेर हिडिदिउँ । आफूले आफैँलाई हारेको साबित गरिदिउँ । हार्न भन्दा पनि आफूँले आफैँलाई हारेको सावित गर्न ग्राहो रहेछ । हरेका हारहरु भन्दा हार्नुको स्वअनुभूती अझै गह्रौ पर्दो रहेछ ।

    म यसरी आफू हुनुको निर्धोपनलाई अनुभूत गरीरहेछु यस्तो लाग्छ यसले मलाई आफ्नै अगाडी अप्रिय बनाउँदैछ । आफ्नै नजरमा आफैँ अप्रिय बन्नु.........यो सजिलो अवस्था होइन । तथापि अगाडि बढ्नु त छँदैछ आफ्नो अगाडि वा आफूभन्दा अगाडीका मानिसहरुका लागी । तथापी यहि अनुभूती बोकेर अगाडि बढ्न चाहन्न । सायद कतै छुटेको आफैभित्रको आफ्नोपन कहि कतै रोक्दैछ । सायद त्यैले आफैले आफैँलाई प्रिय भन्दैछु

    प्रिय म र मजस्तै अनुभूतीसँग हिडिरहेका धेरैधेरै सायद  यो कठिन समय धेरै चल्नेछैन । जीवनमा हारेको अनूभूती अब हामी कसैले गर्न नपरोस् ..........................................................................................................................................................................................................