Saturday, November 17, 2018

संझना

कुनै दिन भनेका थियौ 
बिर्सिदेउ मलाई
र म बिर्सिने निउमा सम्झिरहेछु 
आज सपना देख्ने आखामा 
बिर्सिने सपना बोकेर 
यो सहरको कुनै अध्यारो कोठामा 
म पानाहरु भरिरहेछु 
र लेखिरहेछु   कहिल्यै नमेटिने अक्षरहरु 
सायद बिर्सिदिने अक्षरहरु अजम्बरी हुन्छन्
 बनिदिन्छन्  सधैँसधैँका लागी अमर 
लागिरहेछ 
र लागिरहनेछ 
बिर्सिने मष्तिस्क 
र सम्झने हृदय 
किन समानान्तर रेखाजसरी 
गहिरहन्छन् परपर.........
कहिल्यै नभेटिनेगरी। 









at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

जानेहरुको नाउँमा

  यो समथर कथा होइन । सायद म यहाँ कहिँ कतै खुम्चिएकी छु । कहिँ कतै रोकिएकी पनि छु । यो जानेहरुको कथा हो । सायद हामी सबैको साझा कथा हो । यो मह...

  • . एक बिन्दु .
    सपनाहरु साझा होइनन् । सायद भोगाइहरु पनि । अरुझै म पनि सामूहिकतामा आफूलाई भेट्दिन । सायद त्यसैले लेख्छु । लेख्नु मेरो लागि सोख थिएन यो त के...
  • नग्नता
      निर्जला अधिकारी ओछ्यानमा नाङ्गो पल्टिएको छु । जीउँका कपडाहरु लथालिङ्ग कोठाभरी छरीएका छन् । एकछिनअघि आगोझै तातेको शरीर सेलाएर चिसो भएको छ...
  • असफलताः मसिना कुरा भाग १०
      चिसो दिन छ । चिसो बिहानीमा चिसा नै शब्दहरु बोकर आएकी छु । पुसको महिना न्यानोपन केवल एक कल्पना वा दिवासपना हो । डिसेम्बरलाई बिदा दिइसकेका...