Saturday, November 17, 2018

संझना

कुनै दिन भनेका थियौ 
बिर्सिदेउ मलाई
र म बिर्सिने निउमा सम्झिरहेछु 
आज सपना देख्ने आखामा 
बिर्सिने सपना बोकेर 
यो सहरको कुनै अध्यारो कोठामा 
म पानाहरु भरिरहेछु 
र लेखिरहेछु   कहिल्यै नमेटिने अक्षरहरु 
सायद बिर्सिदिने अक्षरहरु अजम्बरी हुन्छन्
 बनिदिन्छन्  सधैँसधैँका लागी अमर 
लागिरहेछ 
र लागिरहनेछ 
बिर्सिने मष्तिस्क 
र सम्झने हृदय 
किन समानान्तर रेखाजसरी 
गहिरहन्छन् परपर.........
कहिल्यै नभेटिनेगरी। 









at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

चौँतिस

निर्जला अधिकारी बाटो लामो छ हिड्नुपर्ने, हिडेको केही घण्टा त भयो । किन म यति धेरैे थाक्दैछु । यो थाक्ने उमेर पनि त होइन । सायद हो कि ? हुन त...

  • . एक बिन्दु .
    सपनाहरु साझा होइनन् । सायद भोगाइहरु पनि । अरुझै म पनि सामूहिकतामा आफूलाई भेट्दिन । सायद त्यसैले लेख्छु । लेख्नु मेरो लागि सोख थिएन यो त के...
  • वर्षभरी भेटेका किशोर पात्रहरु
    प्रिय कोजिमा, गोपी, सुम्निमा, लिटल डग र बिनानामको प्रिय पात्र थाहा छैन किन मलाई लाग्छ हामी सबैसँग कसैलाई खुलेर भन्न नसक्ने गुम्सिएका कथाहर...
  • नग्नता
      निर्जला अधिकारी ओछ्यानमा नाङ्गो पल्टिएको छु । जीउँका कपडाहरु लथालिङ्ग कोठाभरी छरीएका छन् । एकछिनअघि आगोझै तातेको शरीर सेलाएर चिसो भएको छ...