त्यसपछि पाउनेछौ हामीलाई

हामी डिजिटल क्यामराका फोटाहरु होइनौ

जहिले जहाँ पनि हेर्न सकिने 

हामी त अदेख्य भएर पनि देख्य छौँ  

हरेक कुर्चीमा, पोडीय़ममा, प्रमुख आतिथिको ब्याज 

लगाउँने हाम्रै सन्तानहरु हुन्। 

होला तिमीले देख्न सकेनौ होला हाम्लाई मूलधारमा 

म पनि मान्छु त्यो 

हामी त केबल मौफसल हौ

अझै पनि खोज्दै छौ केही अस्तिव, अधिकार 

र थोरै स्वायतता। 

हामी लडिरहेका छौँ  कुर्ची नभए नि 

त्यही समान अधिकारको लागि 

के तिमी दिन सक्छौ मौन स्वीकृति 

हामीलाई नदेखे दुर्बिनले हेर 

हामी स्कुल, कलेज  र घरहरुमा प्रसस्तै छौँ । 

आकलझुकल भए पनि कहिलेकाही 

पत्रपत्रिकामा पनि छाउँछौँ  

बोलायौ भने कवि गोष्टिमा पनि जान सक्छौँ  

बोलाएर त हेर 

हामी पनि तिमी जस्तै मिठा मिठा कविता भन्न सक्छौँ । 

थाहा छ यो तिम्रो साहानुभूति हो 

अब सहानुभूतिले मात्र पुग्दैन सम्मान पनि दिने गर 

सम्मान मात्र होइन कहिलेकाही 

हाम्रा  लागि बोल्ने पनि गर 

त्यसपछि पाउनेछौ हामीलाई प्रध्यानध्यापक देखि प्रधानमन्त्रि सम्म।