Thursday, January 8, 2015

फगत जीवनसँग


कती बिताउँनु, यो समय
चिसा कोठरीहरुमा
अत्यास लाग्छ
आफ्नै आयुसँग

यदाकदा पर्ने पुर्णिमा जस्तै
कहिलेकाही देखिने आशासँग
के आकाँक्षा राखुँ
फगत जीवनसँग

त्यो परको क्षीतीज 
र  सँगैको पहाडको मिलन्
कसरी सम्भव होला र ?
विश्वास गरुँ आफैँसँग 

भो म बिश्राम चाहन्छु
यो गृह्स्थबाट्
म बिलाउँन चाहन्छु
यो सांसारिकताबाट

म चाहन्छु सान्नाटा
प्रकृती पनि नबोलोस् मसँग
म चाहन्छु त्यस्तो शून्यता
जहाँ पृथ्वी पनि स्थिर रहोस् । 

No comments:

Post a Comment

तिमी खुसी त छौ नि भनन ?

एका बिहानै घाम लाग्यो । चराहरु उडानमा निस्के । फूलहरु मुस्कुराए । बाटामा मानिसहरुको पदचाप पर्न थाल्यो । बादलले आकाश छोड्यो । आकाश आफ्नै रं...